Чироқларни ўчириб, ётоққа чўзилдим. Эрим ҳа деганда келавермади. Телевизорда қизиқроқ нарса бераётган бўлса, маҳлиё бўлиб қолгандир-да. 40 кунлик келинчак учун эрининг қучоғидан ширинроқ нарса йўқ, албатта. Ҳозир келиб қолса керак. Келса эркалигимни кўрсатаман. Аразлагандек тескари ётиб оламан. Кейин силаб-сийпалаб овутиб олади. Бирам ёқимли.
Шу ҳислар орасида яна бироз кутдим. Шошқалоқ қизалоқнинг сабр-косаси тўлай деганда, ташқи эшик очилгани эшитилди. Ана! Жонажон турмуш ўртоғим ниҳоят бизни эслаб қолдилар. Шарт туриб қучоғига ўзимни отиб юбормасам бўлди. Акс ҳолда, аразли режамнинг пачаваси чиқади.
Севгилим хонага кирдилар. Юрагим биринчи кечадек ҳапқиради доим. Ёқимли бармоқлар тафтини кутиб, каравотда ётавердим, терс қараб. Эшик томонга бурилмадим ҳам. Ухлаб қолди деб ўйлаши ҳам мумкин. Уйғоқлигим ва хафалигимни билдириш учун жиндек хўрсиниб қўйдим. Ўта оҳиста томоқ қириб қўйдилар олампаноҳимиз. Мазза! Ҳозир ёнимга ётиб, ортимдан қучади, ширин сўз ва оташин бўсаларга кўмади. Энтикиб кетяпман. Бутун баданимни қоплаб оладиган қўллар ва тана ҳали яқинлашмасидан туриб, бошдан оёғимгача ловуллай бошладим. Оҳ, севгилим! Тезроқ келиб, мени бу тотли ҳижрондан халос этсанг-чи!
Интиқиб кутганим ортимдан яқинлашди. Ёнимга чўзилди. Қиқирлаб юборишдан зўрға ўзимни тийдим. Нафас олишим ўз ритмидан айрилиб, юрагим дукурлаши кучайди. У эмас, ўзим унга ташланиб кетмасликдан зўрға тийиляпман. Бегим ҳам жўрттага мени куттирмоқчидек, бироз қимирламай ётди. Бунақа ўйинларга, мени қийнашга устаси фаранг у. Ҳаяжонимга энди жаҳл ҳам аралашай деганда, унинг чуқур нафас олганини эшитдим. Ўша нафасни секин чиқариб юборди-да, мен томон яқинлашди. Оҳ, жоним! Пижамам устидан баданимни силашидан яхшироқ роҳат йўқ бу жаҳонда!
Бир оғиз сўз демай мени эркалашга тушди. Характеримни яхши билиб, аразлаганимни сезгани учун гап-сўз ўрнига ёқимли ҳаракатлардан фойдаланяпти. Юпқа пижамам устидан бошдан-оёқ сийпалаб чиқяпти ўзиям. Унинг ҳаракатларини жимгина кузатиш ҳам ёқимли. Давом этинг, бегим! Сизга ҳамма нарса мумкин! Аразга нима бор, бундай бахтдан сармаст бўлиш керак ахир!
У ҳам гўёки хаёлларимни эшитгандек, қатъий ҳаракатларга ўтди. Бюзгалтеримни ечиб ётишим янада қўл келди. Ипак пижама ортида бўртиб турган кўкракларимдан ўнгдагисини унинг чап кўл бармоқлари беш томондан қамалга олди. Бу пайтда ўнг қўли таранг думбаларим томон ҳужум уюштирди. Гоҳ ўта майин бармоқ ҳаракатлари, гоҳ уларнинг қаттиқ сиқуву мени жунбишга келтирарди. Менга ҳар доим буларнинг барчаси ёққан. Лекин бугун уларда нимадир ўзгача, худдики мен учун янгилик ёки сюрприздек эди. Кўкракларимни завқлантираётган бармоқлар, сонимда сирғалаётган кафт, трусик ва лозимим устидан баданимга тиралаётган қаттиқ нарса мени самоларга кўтарганди.
Ичимдан қайнаб чиқаётган булоқни озод қилиш учун у лозимимни тиззамгача тушириб юборди. Унинг ҳаракати ўта тез ва кескин бўлганидан трусигим ҳам лозимимга қўшилиб пастлаб кетганини қўли шу атрофни силай бошлагач, пайқадим. Ишга чуқурроқ шўнғиётган бармоқлар ҳам бугун ўзгача туюларди. Тугмалар орасидан кўкрагимга йўл топган бармоқлар ҳам бошқача. Барчаси ўта ёқимли, лекин бироз тушунарсиз. Бунақа бўлиши керак эмасди. Бу шунчаки роҳат эмас, балки ҳадик аралаш ҳаяжон. Нима бўляпти менга? Эримнинг оғушида мавжланиб, унинг ифоридан сармаст бўлишга нима халақит қиляпти?
Ростданам! Унинг ифори бугун бошқача-ку! Йўқ, бу атир эмас, янги кийимнинг ҳиди ҳам эмас! Бу ҳид нимаси биландир жуда таниш, лекин эримникига ўхшамайди! Ҳа! Бу унинг ҳиди эмас! Нима-нима? Уники бўлмаса, кимники? Таниш туюляпти-ку! Юрагим тўхтаб қолди. Шошилиб, кўкракларимни эзаётган қўлни маҳкам ушладим. Эримнинг бармоқларига ўхшаш, лекин унинг қўли эмас! Бир тарафдан қаттиқ қўрққан бўлсам, иккинчи тарафдан кутилмаган жумбоқдан қоним жўшиб кетди. Бутун танам билан шарт ортга бурилмоқчи бўлдим.
Лекин эплолмадим! Кўкрагимни ўйнаётган кучли қўл елкамга кўчиб, уни олдинга итариб, ортга қайрилишга имкон бермади. Ҳид ҳақидаги аҳмоқона хаёлларимга сарфлаган вақтимдан унумли фойдаланиб, эгасини қуроллантиришга улгурган ўнг қўл сонимни қатъий ушлади. Йўқ! Ҳеч нарсага улгурмадим. Елкам ва соним ички томонидан маҳкам тутган кучли қўллар чангалидан олдинга бир силтаниб қочиб қоламан деганимда, улар мени ортга тортди ва…
Пашша қанот қоқишга улгурмайдиган қисқа лаҳзалар ичида соним орасига узун ва қаттиқ ўша аъзо урилди. Қўллар ўрни алмашди: ўнг қўл тирсаклари билан биргаликда бўйнимни пастга босиб, бошимни ҳаракатсиз қолдирди, чап қўл эса оёқлар ёрдамида танамнинг пастки ярмини қуршовга олиб, асосий ҳамлага йўл очди. Тушунарсиз типирчилашим ҳеч нарса бермади. Энг муҳим мақсад олдида ожиз қолдим: ўша кўрол менинг энг керакли чегарамга ёриб кирди.
Ҳа, энди шубҳа қолмади. Бу аниқ эрим эмас. Мени эркалаш ўрнига чангаллаб турган бармоқлар, қулоғим остида эшитилаётган нафас, ичимга кириб-чиқишни бошлаган жисм — ҳеч бири эримники эмас. Тавба… Нима бўляпти? Нима қилишим керак? Энг хавфли вазиятларда ҳам совуққонликни ушлаб туролишим билан мақтанардим. Энди-чи? Бу фазилатим ўзимга қарши ишлаяпти? Ҳозир нима қилсам тўғри бўлади? Ўзи нима қилсам ҳам нотўғри бўладиган ҳолатдаман-ку! Бақирайми? Нима деб бақираман? Кимдир эшитадими ўзи? Эшитса ҳам, нима деб тушунади. Бақириб кимнидир ёрдамга чақирдим ва эшитишди ҳам дейлик. Хўш, кейин-чи? Тепамга келган одам қанақа тушунади? Шунча иш бўлгунча жим қараб туравердингми дейишадими? Мени зўрлашаётганига ким ишонади? Ўзим ҳам ишонмайман! Наҳот шу нуқтагача сезмадим! Хаёлим фақат эрим ва унинг эркалашларида бўлиб, бошқа одамлигини ўйлаб ҳам кўрмабман! Аҳмоқсан, Нигора…
Бу тезкор хаёллар менга ҳеч қандай ёрдам беролмас, аксинча, ортимдаги танага ўз ишини бемалол давом эттириш учун имконият тақдим этаётганди. Хаёлларимни тарқатиб, вазиятга реал баҳо беришим шарт! Ортга қайрилолмайман, бўйним ва елкам чангакдек бармоқлар чангалида. Тепадан қараганда, ёнбошлаб олиб, мижозининг ишини битиришини кутиб ётган фоҳишадан фарқим йўқ.
Эримникидан бироз йўғонроқ туюлган асбобни ичимда чуқурроқ ҳис қила бошладим. Ҳа, у энди фақат учини эмас, балки давомини ҳам ботириб чиқараётганди. Ўнг қўл елкам тепасини қаттиқроқ босди ва бу вақтда бошимни ушлаб туриш масъулияти енгиллаган чап қўл эпчиллик пастлаб сонларимга тушди. Бироз силагач, маҳкам сиқиб, чап оёғимни юқорироқ кўтарди. Энди қулайроқ бўлди. Тавба, нима деяпман, қанақа қулай? Менга эмас, унинг ўзи учун қулайлашди. Бўлди, бу ҳазил эмас. Бақираман! Бор кучим билан эримнинг исмини айтиб чинқираман!
Чуқур нафас олдим-у, лекин бор овозимни ишлатолмадим. “Аброр ака…” деган нидо бўғзимдан шунчаки пастгина, ўзимга ҳам зўрға эшитиладиган сас бўлиб чиқолди, холос. Нафас етишмай қолгандек гўё. Яна бир марта уриниб, бу сафар орқамдаги қулоқларгагина эшиттироладиган даражада товуш чиқаролдим. Бунга жавобан чап қўл ўзи ушлаб турган сонимга чунонам шапати туширдики, унинг овози ва оғриғи мени бир лаҳзага музлатиб қўйди. Ҳа, шапатининг овози менинг овозимдан ҳам юқорироқ чиққанидан, ортимдаги танани ҳеч қандай баланд товуш қўрқитмайдигандек еди. “Хоҳлаганингча бақиравер, барибир ҳеч ким